You are currently viewing چاقی و معایب آن

چاقی و معایب آن

بیماری های مزمن غیر واگیر شامل بیماری های قلبی-عروقی و دیابت از عوامل اصلی مرگ و میر در دنیا هستند و تقریبا 80 درصد مرگ و میر در کشور های کمتر توسعه یافته ناشی از این بیماری هاست. فراوانی بیماری های مزمن در حال افزایش است و در ای میان کشورهای در حال توسعه بار بیشتری از این افزایش را به خود اختصاص می دهند. نکته در خور توجه اینکه افزایش فراوانی این بیماری ها در کشور های در حال توسعه(مثل ایران) در جمعیت 45 تا 64 ساله است، در حالی که در کشور های توسعه یافته افزایش رشد این بیماری ها در سنین بالای 65 سال دیده می شود. تقریبا در همه مطالعات، افزایش بار بیماری های مزمن دامن مردمان شهرنشین را بیشتر از روستانشینان گرفته است که گویای یک گذار اپیدمیولوژیک برای بیماری های مزمن و گذار تغذیه ای چشمگیر است.

چاقی بزرگ ترین چالش بهداشتی عمومی در قرن حاضر است و بخش سلامت اکثر کشور های دنیا درگیر مسائل و عوارض ناشی از بروز فزاینده چاقی هستند. در سال 2005 میلادی جمعیت مبتلا به اضافه وزن و چاقی در دنیا به ترتیب 937 و 396 میلیون نفر تخمین زده شد. این رقم نسبت به 25 سال گذشته دوبرابر شده است. پیش بینی می شود که تا سال 2020 میلادی 3/1 میلیارد نفر از مردم دنیا مبتلا به اضافه وزن و 573 میلیون نفر دچار چاقی باشند. در ایران فراوانی توام اضافه وزن و چاقی در سال 2005 میلادی در بررسی کشوری سلامت در مردان 8/42 و در زنان 57 درصد به دست آمد.

با اینکه دهه ها مطالعه در زمینه شناخت عوامل خطر ساز چاقی به امید پیشگیری از آنها انجام شده است، ولی مبارزه با چاقی فقط در مدل های تحقیقاتی آن موفق بوده است. به طوری که نمی توان هنوز مداخله موفقی را مثال زد که به یک سیاست تبدیل شده باشد و به طور کلان و به صورت عملی در سطح جامعه انجام شده باشد. انتظار می رود که یافتن عوامل خطرساز چاقی راه را برای مقابله با آن هموار کند، ولی بیشتر عوامل خطرساز مرتبط با چاقی یا به آسانی و مستقیما قابل مداخله نیستند( مثل ازدواج، تعداد زایمان و سطح تحصیلات) یا آنچنان از مبانی رفتاری و پیچیدگی های اجتمایی و حرفه ای برخوردارند که تقابل با آنها به تنهایی از توان حوزه سلامت خارج است( نظیر موانع موجود بر افزایش فعالیت بدنی). با این حال بررسی عوامل تغذیه ای، رفتاری و اقتصادی-اجتمایی مربوط به چاقی ممکن است زیر گروههای پر خطر در معرض چاقی را معذفی و متمرکز کردن منابع برای مداخله با آن را آسان کند.